สายของวันนี้ผมได้รับพัสดุที่ส่งมาจากต่างประเทศ
สิ่งของบรรจุในซองสีน้ำตาลขนาดประมาณเอสี่ ยับย่นเล็กน้อยบ่งถึงการเดินจากแดนไกล
ชื่อผมถูกเขียนด้วยปากกาหมึกดำ ด้วยลายมือที่เพียงมองปราดเดียวก็คุ้นเคย
เป็นลายมือที่ผมว่า เหมือนสาว ที่เปี่ยมด้วยหัวใจเด็กๆ
เหนือขึ้นไป เป็นสแตมป์สีขาวแดง แปดดวง วางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ
รูปบนสแตมป์ผมมองไม่ออกว่าเป็นรูปอะไร
หากมองไกลๆเหมือนดอกไม้สีแดงบนพื้นขาว แต่มองใกล้เข้าไปกลับเป็นเพียงจุดสีรูปทรงแปลกๆ
มีคำว่า sverige ปรากฏตลอดแนวด้านขวา 10KR ที่มุมซ้ายน่าจะเป็นราคาสแตมป์ดวงนี้ และที่ขวาล่างมีรูปผีเสื้อสีขาวบนพื้นแดงที่คงมีหน้าที่สื่อสารอะไรบางอย่าง ถัดจากแสตมป์แปดดวงมีดวงสุดท้ายพ่วงอยู่เป็นรูป บ้านไม้ทรงโบราณแบบสแกนดิเนเวียน พร้อมอักษร Sverige 6 Kronos
เจ้าซองนี่คงคิดค่าเดินทางหอบหิ้วเอาสิ่งของเหล่านี้มา 16 Kronos กระมัง
มุมซ้ายล่างเป็นกระดาษสีฟ้าเทอร์คอย เป็นเอกสารลงทะเบียนจากประเทศสวีเดน
ปากกาสีน้ำเงินติ๊กในช่องว่าง Gava/Gift พร้อมลายมือ บ่งรายละเอียดสิ่งของในซองว่า Cards และ book
(ผมรู้สึกดีใจจริงๆที่ผมไม่ได้สนใจรายละเอียดตรงนี้ ก่อน
เพราะผมแกะซองเรียบร้อยแล้วค่อยมานั่งดูรายละเอียดทีหลัง Surprise! ผมไม่พลาดแน่)
มุมซ้ายบนเป็นชื่อและที่อยู่ของคนที่ผมไม่ต้องอ่านก็รู้
เธอส่งมาในเวลาที่ผมไม่คิดไม่ฝันเหมือนกัน ว่าจะมีอะไรพิเศษๆที่แตกต่างไปจากวันคืนอื่นๆ
และเมื่อนึกถึงวันที่วันนี้แล้วก็แอบคิดไม่ได้ว่าเธอต้องการให้ขอองขวัญมาถึงทันเวลา
แล้วก็ทันเวลาจริงๆนะครับ
สมุดบันทึกที่ห่อปกด้วยสิ่งทอเนื้อนุ่ม เส้นยืนสีน้ำตาลเข้มตัดสลับกับด้ายนอนอ้วนพีสีขาวสลับน้ำตาล ให้ความรู้สึกเป็นธรรมชาติและกลิ่นอายของหัตถกรรม เป็นตัวแทนที่บ่งถึงเธอได้อย่างดี สมุดถูกรัดไว้ด้วยที่รัดผมสีขาว ผมดึงออกมาแล้วนึกในใจว่า เธอได้ใช้มันรัดผมของเธอหรือไม่ ผมไม่ได้พิสูจน์หาหลักฐานเพิ่มเติม แต่สิ่งนี้ก็ทำให้สมุดเลล่มนี้ดูใกล้ชิดและผูกพันธ์กับผมไปตั้งแต่แรกกพบ
ดอกดาหลา ที่เราชอบ ปรากฏอยู่บนผืนผ้า เป็นภาพพิมพ์กระมังเพราะกระดาษที่ลวดลายเหมือนกันถูกแนบมาด้วย ผมรู้สึกว่าการได้ภาพวาดบนผืนผ้าช่างให้ความรู้สึกที่อบอุ่นเสียนี่ พลันนึกถึงงานศิลป์ในภาคหน้า ว่าต้องจรดลวดลายภาพวาดบนผืนผ้าให้เธอบ้างแล้ว
ไม่มีอะไรมากไปกว่าความดีใจ และความสุขที่ผุดขึ้นในดวงใจ
ไม่มีอะไรมากกว่าที่มันควรจะเป็น เพราะมันได้อยู่ในจุดที่ พอ
มากพอ ไม่ใช่ พอได้ พอโอ พอและ!
และไม่เหลือเกินให้ต้องคอยลำบาก กระวนกระวายใจ
ผมกดแมสเสจส่งไปเพื่อบอกเธอว่า ของขวัญล้ำค่าได้มาถึง
สั้นๆและห้วนพอสมควร แต่ผมคิดว่าเธอรู้ว่าผมรู้สึกอย่างไร มากกว่าที่จะต้องให้เทคโนโลยีและตัวอักษรชาชินตา
มาแสดงความรู้สึกในระหว่างกัน
ไม่มีสิ่งใดที่น่าปรารถนากว่าการได้มาซึ่งสิ่งที่เรารอคอย เมื่อเรากำลังรอคอยอะไรอยู่
และเมื่อใดที่เราไม่ต้องรอคอย ความสุขที่เหนือกว่าก็คือการได้
คือ การไม่ต้องปรารถนาอะไรอีกต่อไป
ผมคิดว่าผมไม่ต้องรอคอยอะไร
ของขวัญที่มาถึงโดยไม่มีการรอคอย
คงเป็นตัวอย่างที่ดีอีกอย่างหนึ่ง
ที่ทำให้วันๆหนึ่งนี้เป็นอย่างที่มันควรจะเป็น
