นั่งลงให้ลมพัด
ระเบียงน้อย ต้อยติ่ง กระดังงา
รูปถ่ายบอกห้วงเวลา
ที่ผ่านมา
ไม่เคยลืมเลือน


ฉันรู้แล้ว มีเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันสดใส
ไม่กลัวไม่หวั่นไหว คือสายใย
ที่มีระหว่างกัน

วันคืนที่เคลื่อนคล้อย
เวลาก็เหลือน้อยลงทุกที
เปลี่ยนแปลงทุกวินาที
ทุกลมหายใจ
ทุกหลับและลืมตา

โอ้ชีวิต ไม่มีสิ่งใดวกเวียนกลับมาเลย
ทุกสิ่งดั่งธารใส ที่ไหลไป
จากภูเขาสู่ทะเล

ใบหน้าเปื้อนยิ้ม พอใจทุกสิ่ง พอแล้วจริงๆ
ผ่อนกายให้พัก ปล่อยโลกหมุนไป หัวใจได้โบยบิน
เธอคือชีวิต เธอทุกสิ่ง พอแล้วจริงๆ
อิ่มด้วยไอรัก เมื่อคิดถึงเธอ ไม่ว่าอยู่ที่ไหน

ชีวิตที่เหลือ นี้ ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
เพียงใช้เวลา ที่มี ทบทวนทุกสิ่งที่พ้นไป
ปล่อยวางชีวิต และคิดถึงเธอไว้ หัวใจช่างเปี่ยมความหมาย

ไม่หวังว่าจะ ต้องมี ต้องเป็นอะไรอีกแล้ว
วันนี้ฉันได้สัมผัสกับความอบอุ่นจากข้างใน
กับสิ่งที่เธอรัก และทำอยู่ตอนนี้ ฉันแสนภูมิใจ
แค่รู้ว่าเธอได้ทำดี
เท่านี้ก็เป็นสุขใจ

แค่รู้ว่าลูกเป็นคนดี
แค่นี้ก็เป็นสุขใจ