อัตชีวประวัติในโลง

การเดินทางที่เริ่มต้นด้วยน้ำตา
และจบลงด้วยความเศร้าโศก

กับความเวิ้งว้างในหนทาง
เมื่อเวลาว่างงเป็นดั่งอสูรร้าย

ความหยุดนิ่งทำให้เราเป็นทุกข์
ทั้งที่ปากทางแห่งความหลุดพ้นอยู่ข้างๆ

ความพิศวงที่ไม่รู้
คือ การพิสูจน์ที่ไร้จุดจบ

การแสวงหาที่ไม่เคยค้นพบ
กับคำว่าชีวิตที่ยากจะเข้าใจ

ยิ่งใกล้ทำไมยิ่งไกล
เอาแต่รอเล็คเชอร์
จากอาจารย์จอมปิ้งแผ่นใส

ยิ่งใกล้ทำไมยิ่งไกล
เอาแต่รอเล็คเชอร์
จากอาจารย์จอมปิ้งแผ่นใส

นายชีวิต ความฝัน เป็นสามีของนางชีวา ความฝัน
บิดาของนายสมหวัง และสมใจ ความฝัน เกิดที่บางรักชาติ
เรียนประถมที่โรงเรียนเตรียมมัธยม เรียนมัธยมที่เตรียมอุดมศึกษา
เรียนอุดมศึกษาที่เตรียมทำงาน และทำงานที่บริษัทเตรียมเรียนนอก
นายชีวิตเป็นคนดี มีน้ำใจ เป็นที่รักของเพื่อนฝูง
เป็นพ่อที่ดีของภรรยาและลูกทั้งสอง
เป็นคนขยัน เคยได้รับรางวัลพนักงานดีเด่นสามปีซ้อน
หลังเกษียณชอบอ่านหนังสือและปลูกต้นไม้
นายชีวิตชอบเข้าวัดและทำบุญเป็นประจำ

ขอให้ทุกท่านยืนแสงดความเคารพแก่นายชีวิต สัก ๑ นาที

นับจากนี้
เพียงรอยจารึกบนสุสาน ตำนานเล่าขานขี้ปากแห่งผู้คน
อนุสาวรีย์ มรดก เศษผงและรูปถ่ายบนหิ้งริมผนัง
คืนวันแห่งอดีตจบแล้ว ฉับพลัน
อัตชีวประวัติยาวสั้น ใครเขียนมันขึ้นมา

ชีวิตที่เราเป็นคอนดักเทอร์
หรือเป็นเพียงเลคเชอร์
จากอาจารย์จอมปิ้งแผ่นใส

ชีวิตที่เราเป็นคอนดักเทอร์
หรือเป็นเพียงเลคเชอร์
จากอาจารย์จอมปิ้งแผ่นใส