เราเดินเคียงข้างกัน ไม่มีใครนำ ใครตาม
เรานั่งมองกัน ไม่มีใครเป็นผู้มองหรือผู้ถูกมอง
เราหมั่นเอาใจกัน แต่ไม่ตามใจกัน( โดยเฉพาะใจของตัว)
เราไม่เคยรอกัน เพราะเราไม่เคยแยกจากกัน
เราไม่เชื่อว่านาฬิกา จะวัดเวลาความรัก
เรารักกันเท่านี้แหละ ไม่มีมากกว่านี้ น้อยกว่านี้
เราชื่นชมกันและกัน โดยการปรับปรุง แก้ไขไม่หยุดยั้ง
เราเหมือนกัน เพราะเราก็คือเรา เราก็คือไม่ใช่เรา
เราไม่เหมือนกัน เพราะความแตกต่างช่วยเติมเต็ม
เราเติมน้ำให้กัน ไม่มีใครสนใจเติมแก้วของตัว
เราอยากเห็นรอยยิ้ม เราจึงยิ้มให้กัน
เราอยากเห็นเรา มีอิสระ เราจึงบ่มเพาะอิสระในใจเรา
เรานั่งมองดูการจากไป เหมือนดั่งใบไม้ที่ปลิดจากกิ่ง
และการกลับมา ก็คือใบอ่อนที่แตกยอดออกมาใหม่
เราใกล้กันได้เสมอ ถ้าเราเข้าใจความห่าง
เราห่างกันเสมอถ้าเราไม่เข้าใจความชิดใกล้
เรารักทุกสิ่ง เพราะมันเป็นเรา
เราเป็นอิสระ ล่องลอย เชื่องช้า
เราอบอุ่น เหลือคณา
ฉันรักเธอ เธอรักฉัน ทำให้เราเกิดทุกข์ขึ้นในใจ
ถ้าเราสลัดความเป็นเธอ กับ ฉัน
รักก็จะเป็นของกันและกัน เป็นของเรา
เป็นอิสระที่สัมผัสได้และน่าใฝ่หา
Monday, August 06, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment